Um daginn fór vinur minn í hjartaþræðingu. Honum líður í dag mjög vel en hann var þó að kvarta undan einu. Hann kvað það hart að þurfa að liggja á banabeði til þess að vera nefndur á þessari bloggsíðu. Honum fannst sem hann hefði gert margt margt nytsamlegra í lífinu heldur en að vera nærri dáinn og vildi vera minnst fyrir það.  Það er rétt hjá honum og mun ég reyna að bæta úr þessu eftir megni hér eftir.

Sænski nýbúinn brunaði um sveitir landsins í gærkvöldi til að leita að systur sinni sem hann hafði ekki heimsótt í þrjú ár. Hann er búinn að búa svo lengi í Svíþjóð að hann er hættur að rata í nágrannasveitarfélögum Reykjavíkur. Hann fann þó slotið fyrir rest og sat hér í góðu yfirlæti fram eftir kveldi. Það skal þó tekið fram að höllin er ekki lengur í þeim lit er kenndur er við bleikar nærbuxur heldur er hún orðin virðuleg mjög. Síðstu tvo daga hafa smiðirnir dundað sér við að setja upp ný gler í sameignina og nú er eins og ekkert gler sé til staðar því það er svo fínt. Skakki nefndi það við "eigendur hússins" (fullorðin hjón sem eiga heima á neðstu hæð þessa annars virðulega fjölbýlishúss sem við eigum hlut í) að það hefði nú verið sniðugt að setja opnanleg fög í gluggana víst við vorum að standa í þessu á annað borð. "Eigandi hússins" horfði á hann í forundran og sagði:
" Opnanlega glugga? Og hver hefði þátt átt að loka þeim?"

Æ rest mæ keis. Það er einmitt það. Hver hefði átt að loka þeim. Við hinir íbúar hússins við erum nefnilega oft með opna glugga (alltaf opnir hjá okkur nema eitthvað mjög sérstakt komi upp) og þetta er eilifðar umræðuefni á húsfundum. Nefnilega að það þurfi að loka gluggum svo ekki rigni inn, snjói inn, komi ferskt loft inn og guð veit hvað fleira gæti gerst.

Og nú fer ég sólina sem býður mín handan við hornið!
  

Í dag er þriðji dagurinn minn í fríi og ég vaknaði upp með andfælum. Mér leið ekki vel og ég held að það sé ekki fráleitt að segja að mér hafi liðið illa: Klukkan var 6.30 að morgni og ég fann mér til skelfingar að ég er með vöðva sem ég mundi ekki eftir að hafa lesið um í minni líffræði. Þessir vöðvar æptu á mig í morgun þegar ég vaknaði (í nótt). Ég er með verki í fótunum og mjóbakinu (sem er feitt hjá mér en heitir samt mjóbak), ég er með verki í öxlunum og hálsinum og skelfilega verki í úlniðunum. Síðan er ég með blöðrur í lófunum og í huga mínum ómar laglína sem er að gera mig brjálaða en gæti ekki verið sannari: ".. og hættu svo að ljúga..".

Ég er ekki að ljúga, ég er ekki einu sinni að ýkja. Hinsvegar er allt þetta fólk sem reynir að telja mér trú um að íþróttir séu hollar, þetta fólk er að ljúga!!! Hvernig getur eitthvað sem veldur slíkri vanlíðan í skrokk viðkomandi verið hollt??? Það getur ekki verið hollt að líða svona illa. Ofsatrúarmenn segja mér að þannig komist maður í himnaríki en mæ gosh þetta er ekki mönnum (og konum) bjóðandi.
.. og hættu svo að ljúga.....amma greyið kasólétt og hættu svo að ljúga.....