Það er lítið sem ekkert að frétta af langþreyttum Flórensförum. Pabbi er miklu hressari en áður og löngu tilbúinn að koma heim. Læknarnir hafa hinsvegar ekki alveg verið sammála enda bara tvær vikur í dag síðan hann fór í aðgerðina. Tryggingarnar hafa ekkert gefið út með ferðadagsetningu eða hvernig hann verður fluttur. Við héldum að þeir ætluðu að ákveða það í gær en þeir vildu ekkert segja og segjast vera að bíða eftir svörum frá Flórens.
Við Skakki fórum hinsvegar í útilegu með litla Molann um helgina og hittum Kínahópinn okkar. Þetta var fyrsta útilega Molans og hann var voða spenntur fyrir því að sofa í tjaldi. Spenningurinn fór þó af þegar nóttin varð biksvört og það þaut í trjánum og brakaði í tjaldinu. Greyið hágrét og lýsti yfir miklum áhyggjum af skrýmslum sem hann hafði fullar efasemdir um að ég réði við. Ég reyndi að sannfæra hann um: 1. Það eru engin skrýmsli til 2. Ef þau væru til þá réði ég við þau 3. Haukur væri flinkur skrýmslabani... En allt kom fyrir ekki, barnið var með ekkasog og brúnu augun voru enn stærri en venjulega þarna umflotin tárum. Þá fékk ég eina af þessum snilldarhugmyndum sem ég fæ stundum og ég sagði honum að einn samferðamaður okkar væri lögga og hver væri betur fallin til þess að drepa skrýmsli heldur en löggumenn? (ég var ekki að ljúga því það vill svo til að það var löggumaður á frívakt) Þetta reyndist lausnarorðið og tárin stoppuðu um leið en með ekka spurði blessað barnið: "má ég sjá lögguna?" Auðvitað reyndist það auðsótt mál og við töltum okkur yfir í bústaðinn sem viðkomandi löggumaður hafði bækistöð í og þar fullvissaði hann Molann um að það þyrðu engin skrýmsli að koma neinstaðar nálægt sínum húsum (fyrst reyndi hann að segja honum að það væru engin skrýmsli til en drengurinn sver sig í ættina og hefur gífurlegt ímyndunarafl og það þýðir ekkert að segja honum slíkar sögur, hann veit að skrýmsli eru til). Við fórum svo glöð í bragði í tjaldið okkar og sváfum vært til morguns þegar við uppgötvuðum að það sem ég hafði gleymt þegar ég ákvað að fara í tjaldútilegu hafði alls ekki gleymt mér... og tjaldið því fullt af allskyns pöddufénaði en það er allt önnur saga og þá var líka orðið bjart aftur!
Við Skakki fórum hinsvegar í útilegu með litla Molann um helgina og hittum Kínahópinn okkar. Þetta var fyrsta útilega Molans og hann var voða spenntur fyrir því að sofa í tjaldi. Spenningurinn fór þó af þegar nóttin varð biksvört og það þaut í trjánum og brakaði í tjaldinu. Greyið hágrét og lýsti yfir miklum áhyggjum af skrýmslum sem hann hafði fullar efasemdir um að ég réði við. Ég reyndi að sannfæra hann um: 1. Það eru engin skrýmsli til 2. Ef þau væru til þá réði ég við þau 3. Haukur væri flinkur skrýmslabani... En allt kom fyrir ekki, barnið var með ekkasog og brúnu augun voru enn stærri en venjulega þarna umflotin tárum. Þá fékk ég eina af þessum snilldarhugmyndum sem ég fæ stundum og ég sagði honum að einn samferðamaður okkar væri lögga og hver væri betur fallin til þess að drepa skrýmsli heldur en löggumenn? (ég var ekki að ljúga því það vill svo til að það var löggumaður á frívakt) Þetta reyndist lausnarorðið og tárin stoppuðu um leið en með ekka spurði blessað barnið: "má ég sjá lögguna?" Auðvitað reyndist það auðsótt mál og við töltum okkur yfir í bústaðinn sem viðkomandi löggumaður hafði bækistöð í og þar fullvissaði hann Molann um að það þyrðu engin skrýmsli að koma neinstaðar nálægt sínum húsum (fyrst reyndi hann að segja honum að það væru engin skrýmsli til en drengurinn sver sig í ættina og hefur gífurlegt ímyndunarafl og það þýðir ekkert að segja honum slíkar sögur, hann veit að skrýmsli eru til). Við fórum svo glöð í bragði í tjaldið okkar og sváfum vært til morguns þegar við uppgötvuðum að það sem ég hafði gleymt þegar ég ákvað að fara í tjaldútilegu hafði alls ekki gleymt mér... og tjaldið því fullt af allskyns pöddufénaði en það er allt önnur saga og þá var líka orðið bjart aftur!
