Ægilega var ég þreytt í morgun, ætlaði bara ekki að hafa mig fram yfir rúmstokkinn. Tókst það að vísu eftir nokkrar tilraunir og náði að mæta sjálfri mér þrisvar áður en ég komst endanlega í fötin. Það er hámark þreytunnar!

Er enn að dásama það hvað Línan er mikið snilld. Við höfum verið að treina okkur að horfa á hana og tökum bara nokkra þætti á kvöldi og alltaf skemmti ég mér jafn vel. Þar að vísu að reyna að heyra betur hvað hún segir þegar hún er að rífast því mér finnst hún brilljant þegar hún tekur frekjuköstin. En samt er hún einna best þegar henni mislíkar eitthvað, hún snýr upp á sig og mar sér alla leið til Íslands hvað henni sárnar skilningsskortur teiknarans. Bara brilljant!