Eyrað mitt
Á sunnudaginn var fórum við haukurinn í leiðangur að leita okkur að mat. Hann langaði í steik. Ég er alltaf tilbúin að borða (eins og sést glögglega á útliti mínu) og fór því glöð með í þennan leiðangur. En fyrst komum við við í Nóatúni til að senda jólagjafirnar fyrir sænsku nýbúana.

Þetta kostaði fullt af peningum. Svo mikið að ég röflaði við sjálfa mig alla leið út í bíl og þegar ég reif upp bílhurðina var ég byrjuð að tala. Sem ég sest inn í bílinn slengi ég eyranu á bílhurðina. Jamm það er rétt. Ég sem sagt hitti ekki fram hjá hurðinni heldur lenti beint á hurðinni með eyrað. ÆÆÆÆÆÆÆÆÆÆ Ég öskraði svo hátt inni í mér að það var furða að innyfli mín sprungu ekki. En mikið jöfla var þetta sárt. Ég hélt ég myndi deyja.

Ég fékk marblett á eyrað. Voða fínt. Núna lít ég út eins og lítill aumingjadópisti. Með marblett á stærð við matardisk í olnbogabótinni og eldrautt eyra eins og ég hafi verið barin (dópistar eru þó öllu grennri en ég).

Laufabrauð
Í gær skárum við síðan laufabrauð. Ég og foreldrarnir. Við gerðum ekki margar kökur en nóg alveg. Við flöttum deig, skárum og steiktum. Þetta var ágætis kvöld alveg en mikið ægilega var ég orðin þreytt.