Í gær lentum við í ævintýrum. Okkur langaði nefnilega í cokacola. Dæet coke (ég drekk ekki dæet pepsi í útlöndum því útlendingar kunna ekki að búa það til). Við spurðum í lobbýinu hvar næsta sjoppa væri. Huh þeir skildu okkur ekki. Samt sögðum við hátt og skýrt "SJOPPA" haha svona án gríns var okkur bent á olís bensínstöð sem er skammt frá. Einu vandræðin við téða bensínstöð er að hún er undir brúnni á miðlægum gatnamótum (wow teknikal maður).
Leiðbeiningarnar sögðu: Fyrst til vinstri, svo aftur til vinstri og síðan yfir ljósin og niður brekkuna "you cant miss it". Ég var náttúrulega á 2 metra háu skónum og með tösku drusluna og svona búin brunuðum við út að leita að cola. Ég, Armour og félagi okkar Arnór. Þau löbbuðu af stað og ég hljóp við fót á eftir. Var orðin lafmóð við ljósin og bölvaði mér að vera ekki með nýja fína göngumælinn svo ég sæi kaloríueyðsluna.
Við fórum yfir ljósin og VOILA þarna er brekkan. Ó mæ god þetta var moldartroðningur ábyggilega 90 gráðu bratt. Ég horfði niður og leit á 2 metra skóna mína og sá mig skauta þarna niður. NEI. Arnór þurfti ekki að hugsa svona og lagði hugrakkur af stað, Armour lét ekki sitt eftir liggja og eftir stóð ég og kveinaði eins og gömul kona. "Ég kemst ekki, ég kemst ekki" Á endanum ákváðu þau að kaupa fyrir mig.
Á meðan stóð ég á horninu og beið. Umferðarljósin breyttust aftur og aftur og alltaf stóð ég ein og beið. Bílar hægðu á sér og ég reyndi að þykjast vera upptekin. Við hvað er hægt að vera upptekin einn á ljósum yfir fjöfarna umferðargötum í myrkri???????
Jamm einmitt, þetta var einmitt hugmyndin sem ég fékk. Sölukona að reyna að hala inn. Fékk samt engin viðskipti og þegar þeim félögum mínum hafði tekiðst að krönglast upp brekkuna aftur tók ekki betra við.
Nei nú vildu þau stytta sér leið yfir grasbala í myrkrinu. Já, já og Meinvill enn á skónum hlaupandi á eftir vinnufélögunum og hvað gerist. Jú auðvitað datt í blautt grasið. þau fóru alveg í kerfi og ég er búin að nýta mér það til ýtrasta. Er búin svoleiðis samviskuhöfða þau að það væri fyndið ef þetta væri ekki ég sjálf. Geng um og segi öllum á minni syngjandi fínu ensku að þau hafi hrint mér og reynt að stinga mig af með því að skilja mig eftir á einhverri brú. Þetta er gaman ;)
Leiðbeiningarnar sögðu: Fyrst til vinstri, svo aftur til vinstri og síðan yfir ljósin og niður brekkuna "you cant miss it". Ég var náttúrulega á 2 metra háu skónum og með tösku drusluna og svona búin brunuðum við út að leita að cola. Ég, Armour og félagi okkar Arnór. Þau löbbuðu af stað og ég hljóp við fót á eftir. Var orðin lafmóð við ljósin og bölvaði mér að vera ekki með nýja fína göngumælinn svo ég sæi kaloríueyðsluna.
Við fórum yfir ljósin og VOILA þarna er brekkan. Ó mæ god þetta var moldartroðningur ábyggilega 90 gráðu bratt. Ég horfði niður og leit á 2 metra skóna mína og sá mig skauta þarna niður. NEI. Arnór þurfti ekki að hugsa svona og lagði hugrakkur af stað, Armour lét ekki sitt eftir liggja og eftir stóð ég og kveinaði eins og gömul kona. "Ég kemst ekki, ég kemst ekki" Á endanum ákváðu þau að kaupa fyrir mig.
Á meðan stóð ég á horninu og beið. Umferðarljósin breyttust aftur og aftur og alltaf stóð ég ein og beið. Bílar hægðu á sér og ég reyndi að þykjast vera upptekin. Við hvað er hægt að vera upptekin einn á ljósum yfir fjöfarna umferðargötum í myrkri???????
Jamm einmitt, þetta var einmitt hugmyndin sem ég fékk. Sölukona að reyna að hala inn. Fékk samt engin viðskipti og þegar þeim félögum mínum hafði tekiðst að krönglast upp brekkuna aftur tók ekki betra við.
Nei nú vildu þau stytta sér leið yfir grasbala í myrkrinu. Já, já og Meinvill enn á skónum hlaupandi á eftir vinnufélögunum og hvað gerist. Jú auðvitað datt í blautt grasið. þau fóru alveg í kerfi og ég er búin að nýta mér það til ýtrasta. Er búin svoleiðis samviskuhöfða þau að það væri fyndið ef þetta væri ekki ég sjálf. Geng um og segi öllum á minni syngjandi fínu ensku að þau hafi hrint mér og reynt að stinga mig af með því að skilja mig eftir á einhverri brú. Þetta er gaman ;)
