Meinvill í myrkrunum

...and all of the angels..

12 júní 2003

Ohhhh... það er ekki gott að vakna svona, nei alls ekki!!! Bara við vondan draum eins og stendur í vísunni! Hér kom ég í vinnuna svona líka glaðleg og vel út lítandi í nýstyttum kjól (sem var búinn að liggja tilbúinn til styttingar í tvo mánuði en var loks styttur á 5 mín í morgun áður en ég mætti) Bíddu hvar var ég aftur?? Jú svo glaðleg og kekk í vinnuna. 'Eg kveiki á tölvunni minni, ægilega glöð og hún fraus, hmm brosið var nú farið að dofna en ég náði með herkjum að halda því á andlitinu áfram og kom tölvuófétinu í gang, síðan las ég póstinn minn eins og ég geri á hverjum morgni og skellti mér síðan inn á bloggið. OG ÞAR KEMUR SJOKKIÐ!!!! Ég átti mér einskis ills von þegar ég smellti rólega á linkinn hjá Corason "vinkonu" minni. Við erum EKKI vinkonur lengur og hana nú!!! Var hún hrædd hjá mér? Í bílnum? Mínum? Hvað með það þó að við höfum keyrt að Herjólfi, hún er heppin að það var ekki Sæfari, eftir allt þá er ég nú fyrirtækjasinnuð og trú mínu fyrirtæki og sigli bara með okkar skipum (ferjum)! Málið var það að við vorum búnar að vitna all oft í Auði um kvöldið þannig að nostalgían bar mig svoldið af leið (eins og þið kannski munið á Auður heima í Eyjum)!
Bílferðin var hinsvegar alveg ágæt, ég greip sjálf andann á lofti bara tvisvar sinnum þegar ég var nærri búin að skilja botninn á bílnum eftir á veginum! En sem betur fer sá Corason það ekki!!
Hvað varðar ratleikinn og hliðið þá var ég með linsurnar mínar grænu þannig að hvernig er hægt að ætlast til að ég sjái litina rétt í gegnum þær? Það er bara alls ekki sanngjarnt! Og þar fyrir utan þá sé ég lítið sem ekkert með þeim þannig að við vorum nú bara heppnar að finna hliðið, ég held það hafi bara verið af því haukurinn var búinn að keyra með mig að því nokkrum dögum áður og benda mér á það hvar ég gæti lagt og hvar ég ætti að byrja á leiknum!!!!
Svæðið sem við keyrðum eftir að hafa fundið eitt merki af þeim átta sem við ætlum okkur að finna, var ægifagurt og erfitt viðureignar, villt dýr biðu í leyni við hvert horn og hestamenn þeystu framhjá með sverð á lofti. Ég sagði Corason ekki neitt af því að um tíma hélt ég að við værum að komast í Þingeyjarsýslu (að vísu eru ekki svona mörg villt dýrt og hestamenn þar), hún hefði kannski orðið hálfhrædd við það og ég vildi nú ekki hræða hana því við eigum alla vega sjö merki eftir í LÉTTA leiknum!!!!!

script type="text/javascript" src="http://www.haloscan.com/load.php?user=annakr"> << Til baka


Powered by Blogger