Oh mæ Oh mæ.. það er búið að vera mikið að gera hjá Meinvill. Nýtt líf hófst nefnilega 2. nóvember (veit ekki númer hvað þetta líf er en ég er löngu komin fram úr köttunum með sín níu líf). Það er sem sagt enn eitt átakið í gangi og í þetta sinn er það keppni við 25 kellur og sú vinnur sem tapar mestu af líkamsþyngdinni fyrir 20.des. Ömurlegt að láta plata sig út í svona en þannig er ég bara. Alltaf svo leiðitöm eða þannig!

Í gær fór ég því í óvenju harðan leikfimitíma (fyndið orð ég sé fyrir mér Meinvill dansandi með bláa borða sveiflandi í kringum sig) og er því í dag að drepast úr harðsperrum. Andsk. og allt hans hyski!


Stofnaði líka svona átaksbloggsíðu þar sem baráttan fer fram fyrir opnum tjöldum í landi Internetsins. Ég ætti kannski að hafa link inn á síðuna hér þannig að allir sjái hversu illa ég er haldin? Það yrði kannski til þess að ég hundskaðist til að gera eitthvað af alvöru. Eða hvað? Ég get ekki ákveðið mig...

Fór og hitti forsetann og fleira lið á föstudagskvöldið. Get glatt ykkur öll með að hann (forsetinn) leit vel út og virtist líða nokkuð vel. Mér leið líka ágætlega sérstaklega þegar ég var búin að sjalla lengi við Önnu sem var með mér í virðulegum Norðulandafélagsskap hér um árið. Hún sagði mér að hún hefði farið á einhver fund í fyrra og þar hefði einhver Norðurlandaskarfur fallið fyrir henni og síðan fengi hún pósta í sífellu frá honum. Ég gat þá ekki stillt mig um að minna hana á þegar ég varð vitni að því að Bretaskarfa (kvk af skarfi) féll fyrir henni á ráðstefnu. Haha ég er enn að hlæja að þessu. Aumingja Anna, ekki getur hún gert að því þó hún sé svona flott að lið af báðum kynjum fellur fyrir henni í hrönnum. Og skemmtileg er hún líka. Henni finnst þetta ekki eins fyndið. Svona er það misjafnt hvað skemmtir fólki. Fyndast við atburðinn sem ég varð vitni að var þó þegar við félagarnir vorum allar búnar að segja Önnu að hún væri ímyndunarveik og við morgunverðarborðið næsta dag birtist ástsjúka konan og bað afsökunar á ástleitninni um kvöldið. KODAK moment, alveg óborganlegt.