Meinvill í myrkrunum

...and all of the angels..

07 maí 2003

Dagurinn í gær var aldeilis bilaður! Ég skilaði ritgerðardruslunni minni, fór í fyrsta eróbik tímann í heilt ár og fór í tíma tvö í golfkennslu hálftíma síðar. Annað hvort gerir mar hlutina af krafti eða sleppir þeim!!!!
Og ég er með harðsperrur. Bakið á mér er eins og það hafi verið tekið og undið upp á það. Hver hefði trúað að golf tæki svona á???? Mar lifandi, ég hef alltaf haldið að þetta væri næs and ísí.... en þetta er gaman ég verð að viðurkenna það. Kennarinn gaf mér samt undanþágu á því að standa upprétt því bakið er hreinlega að drepa mig (hún heldur að ég sé verri en ég er og kemur reglulega til mín til að segja mér að þetta gangi vel, þetta sé alveg að koma hjá mér) haha anna íþróttaálfur getur ekki einu sinni spilað golf nema fá meðaumkun kennarans hehe
Síðan var það auðvitað eróbikið!!!! úff alltaf sama gleðin þar! Hvernig getur fólk verið í þessu í mörg ár í röð án þess að lenda á geðdeild? Ég er á 8 vikna námskeiði og mundi um leið og ég gekk inn í fyrsta tímann hversu ded boring þetta er, en hinsvegar þá verður mar stundum að gera fleira en gott þykir (stuna). Ég er svo heppin að eiga mjög erfitt með að samhæfa huga og hönd, þannig að inni í mér (í huganum) geri ég glæsilega æfingar, hoppa á pallinum eins og fimleikadrottning og teygi úr fótunum eins og ballerína.
Í reynd er þetta aðeins öðru vísi! Úff ef mér verður á að líta í spegigilinn bregður mér alltaf jafn mikið og hugsa (gosh þessi ætti nú að vera heima hjá sér hún fylgir ekki einu sinni æfingunum)! Sem sagt flotta fimleikakonan sem ég er inni í mér, hún brýst ekki út til að sýna öðrum hvað ég er flínk! Nei hún rétt kemst upp á pallinn og niður aftur og þegar hún er komin upp á pallinn öðru sinni eru hinir á leið niður og þegar hún kemst niður eru hinir búnir að fara upp og eru aftur að koma niður! MÁ ÉG BIÐJA UM AÐ FÁ AÐ SKRIFA EINS OG EINA EÐA TVÆR RITGERÐIR TAKK!!!!!
Í golfinu stóð ég og vandaði mig heilmikið og sló hvert vindhöggið á fætur öðru, sem ég stóð þarna og sló í þriðja sinn gat ég ekki að mér gert og fór að flissa taugaveiklunarlega og auðvitað birtist kennarinn það hjá "uppáhalds" klaufanum sínum "ertu að hlæja að þessu??" Hún var mjög hissa og ég gerði mitt besta til að stilla mig en kommonn, annar eins íþróttaálfur og ég, er áreiðanlega ekki fæddur (nema ef vera skyldi mín ástkær systir sem er að læra afríska dansa af miklum móð og ætlar EKKI að kenna mér, ég skil ekki af hverju) haha

script type="text/javascript" src="http://www.haloscan.com/load.php?user=annakr"> << Til baka


Powered by Blogger